Per Agrum: os movementos que integran a obra

1. Per Agrum Obertura [INSTRUMENTAL]

O discurso musical baséase na emoción que produce cando un decide a emprender un camiño tan intenso e complexo como o camiño de Santiago. Ao ser un roteiro tan antigo, nalgún momento aparecerá o reflexo de acordes e liñas musicais que soe a algo moi anterior á actualidade, e que lembre a personaxes ou historias medievais. Centrándose despois na idea de camiñar e ir superando a sempre insuperable barreira do horizonte. O espírito é decidido e o compromiso co camiño tamén.

2. Erromes Kantua

É a harmonización dunha melodía popular moi antiga, que se centra na imaxe do peregrino, comezando a nosa andaina desde Roncesvalles. A primeira volta deixa o discurso a dúas voces, coa harmonía moi aberta, producindo unha sensación de tensión que hai que encher sobre o baleiro. Logo cantarase con 3 voces, e a masa harmónica quedará máis compacta. Na terceira volta, uns pequenos retoques harmónicos darán unha cor máis intensa. O final é unha pregunta que queda sen resposta.

3. Argi baten bila

É o comezo do camiño en si. Unha idea positiva e unha marcha apracible pero decidida marca o paso ao camiñante. Aínda así as dúbidas de como será aquilo que se vai a atopar asáltanlle. Non lle poden e continúa sempre adiante. O xogo que se produce con Argi daukat (teño claro) pero usándoo como xogo de palabras sobre argia (luz) produce como unha lanterna que se move cara a diferentes partes, iluminando todo e dando luz e cor. Chega a dúbida razoable no dobre coro (simulado) e as dúbidas e o medo perséguenlle ao camiñante sendo o seu propio “eco”, pero decide seguir o camiño.

4. El firmamento me guía

É un camiño rememorando a tódalas persoas que pasaron por alí ó longo de centenares de anos. Escrita primeiro a unha voz, e logo ampliando a 2 e, por fin, a 3. Nun discurso harmónico máis ancestral. O peregrino detense no medio da noite e o firmamento enméigao e envólveo. A maxia aparece, e da escuridade da noite xorde a luz que o ilumina para seguir camiñando. Con paso decidido outra vez recupera a marcha, (1 ton por encima neste caso), empezando a entender o cambio de espírito que produce o camiño nun mesmo. Conclúe cunha chiscadela á antífona do día de Santiago, imaxinando como podería ser no medievo, e cunha nova alusión á luz.

5. Basoz baso

Como motivo musical de Euskadi, está escollido o zortziko, esa danza especial e próxima á zona pola que vai pasando o camiñante. Actualizando un pouco a base tradicional de acordes e coloreándoa con acordes un pouco máis actuais, descóbrenos paisaxes da zona máis norteña e fálanos da bondade das súas xentes. É unha terra máis verde, húmida e con sabor a musgo que a zona media. E así, sen darse conta vaise achegando a Pamplona.

6. Paso a paso

O agotamento do camiño comeza a facer efecto. A paisaxe é fermosa, pero xa non camiña tan rápido como antes; aprendeu a gozar do que lle rodea, sen ter o obxectivo deseguida á próxima etapa. O movemento é iniciado polas sopranos, e o resto do coro cantarán con “u” para logo unirse e darlle máis importancia ao discurso. A marcha deu paso ao interior e a serenidade. O recordo de infancia do camiñante enche os seus pensamentos. Acaba paso a paso, aos poucos, pero sen deixar de camiñar, con emoción, manifestada como unha paz pracenteira.

7. Noche en el camino [INSTRUMENTAL]

O peregrino chega a Pamplona. Estamos en xullo, pero o camiñante non sabe da festa. A noite e a súa cor e a frescura invádeno e enche toda a súa alma. Unha vez na cidade, comeza a pasear pola zona vella e a bondade da súa xente e a maxestosidade dos seus edificios embárgano. É unha cidade Santa, maxestosa, desas que un escoitou nos contos épicos. De súpeto, cruza unha esquina e atópase coa festa. Hai unha pequena chiscadela musical ao que pode supoñer a Pamplonesa ou as biribilketas nos San Fermines.

8. Gareseko Zubitik

Chega a Puente la Reina. Pola súa ponte pasaron miles e miles de peregrinos de moi diferente procedencia, pero con igual destino. Imaxinámonos a amálgama de cores e sons nas diferentes linguas dos camiñantes. Preséntase unha frase en euskera, outra en castelán, mestúranse as dúas, creando esa pequena ponte de “babel”.

9. Aurora a Santiago

Non podía faltar un dos motivos musicais Navarros por excelencia, as auroras. Esta aurora cántase moito en toda Navarra. É a chiscadela popular do que recibe na súa casa a todos os que chegan para continuar o seu camiño.

10. Dejo Navarra

O camiño en Navarra acábase. É un número cun comezo moi reflexivo, no que o camiñante ten a sensación de que cambiou a súa maneira de ver esa terra e que sempre será diferente, máis entrañable, querida, amable e nobre. O texto en castelán é máis reflexivo, e en euskera axúdao a camiñar.

11. Terra Maina

Despois dunha larguísima travesía, o camiñante chega a Galicia. É a parte final do camiño, e únese o ansia por acabar, coa pena de que a viaxe chegue ao seu fin. Terra Maina preséntanos unha terra amable e próxima, chea de cor e de calma e cun espírito sosegado. O camiñante séntese relaxado e tranquilo, coma se estivese a chegar a casa. Ao mesmo tempo, a segunda parte do número móstranos unha terra alegre, chea de tradición e de ritmo, que celebra a súa vida e a súa sentir. A letra é do poeta ourensán Albino Núñez Domínguez.

12. Foliada de Santiago

É o fin do camiño, o ansiado trofeo, a chegada a destino. Como todo final, merece de alegría, xúbilo e festa, e por iso, aparece a foliada, que fala de todo isto, mostrándoo cun carácter festivo e desenfadado. O sorriso e o ánimo quedan permanentes no rostro, tras a longa travesía tanto física como espiritual. A música deixaranos o recordo indeleble dunha experiencia que nos cambiou para sempre.

Orquestra sinfónica V430

O proxecto da Orquestra V430 nace no 2005 (por entonces coa denominación de Ensemble Vigo 430) de un xeito completamente independente, aínda que adquire a súa configuración definitiva a partires do 2014 xa baixo o patrocinio do Concello de Vigo. O seu obxectivo principal é dotar á cidade dunha formación orquestral profesional propia, constituída na súa maior parte polos máis brillantes expoñentes das novas xeracións de músicos galegos, así como por destacados músicos freelance do resto de España e do estranxeiro. Esta combinación entre o talento propio e a aportación foránea é unha característica que este proxecto considera esencial para a obtención do resultado artístico que se marca como obxectivo. A elo súmase as colaboración con solistas e directores de prestixio internacional.

Outro dos principais retos que persegue o proxecto da OV430 consiste no achegamento da música clásica a novos públicos potenciais, así como ás novas xeracións de oíntes, tratando de eliminar a barreira psicolóxica que, para gran parte da poboación, existe á hora de achegarse a un concerto de música clásica. Para elo a programación frecuentemente inclúe propostas de carácter interdisciplinar, así como formatos novedosos e sorprendentes.

A orquestra conta co patrocinio do Concello de Vigo a través de unha subvención anual que lle permíte desenrolar unha tempada de concertos estable, para a que conta con prestixiosos solistas e directores invitados. É orquestra colaboradora da Asociación Amigos da Ópera de Vigo, estando presente en todas as súas tempadas operísticas desde o ano 2013. Asimesmo é «orquestra adherida» da Asociación Española de Orquestras Sinfónicas (AEOS). No ano 2014 recibíu o premio «Martín Códax» da música.